سلام اولین موضوعی که من در رابطه با اون می خوام صحبت کنم سفرهای مذهبی است و این را هم بگم این نظرات خودم و بعضی از دوستان در زمینه گردشگری بدون تعصب در زمینه های دیگر اقتصاد و گردشگری و مذهب و تاریخ اسلام و..... .
در ابتدا بگویم مسلمانم و شیعه و به نظر من بهترین دین اسلام است ولی هر دینی محترم است و جایگاه خودش را دارد و نه من و نه هیچ شخصیت دیگری حق توهین به ادیان دیگر را ندارد.
هر ساله و هر ماه در ایران و به خصوص در قسمت شمال ایران مردم زیادی به سفرهای زیارتی می روند چه با هدف زیارت چه تفریح ولی آیا این سفرها و انجام آن درست است یا نه؟
دین و مذهب از دیر باز در ایران جایگاه والایی داشته دارد و خواهد داشت از زمان مادها گرفته که در کتیبه بیستون به دین زردشت اشاره کردند چه امروز که ما دین ها و فرقه های متفاوت در ایران و جهان داریم ولی من می خوام به سوالی که در بالا به آن اشاره کردم بپردازم .
در ابتدا من خود را جای فردی میانسال در شمال ایران که خواهان رفتن به چنین سفری است خواهم گذاشت (شمال ایران چون شمالی هستم )
خوب بعد از فروش محصولات که هیچ گونه ارز آوری برای کشور ندارد چون صادرات درآن حد نداریم پس گردش پول داخلی است بدون ارز اوری و سود برای کشور.
من بعد از فروش محصول بر طبق عادت چندین چند ساله مردمان این قسمت از ایران که به مشهد میروند تصمیم به رفتن به مشهد میگیرم ولی به دلیل چشم و هم چشمی زیاد مشکلی پیش می اید همه و اغلب دوستان به کربلا و مکه میروند چرا من نروم!!!
از همین نقطه است که چالشی در من آغاز می شود.
به دفتری که کارگزار است مراجعه می کنم و برای حرکت به کربلا یا مکه آماده می شوم ولی آیا این کار برای واجب است؟! و برای من زمانش مناسب است ؟
این را قبول دارم که حج واجب لازم و ضروری است ولی به چه قیمتی به قیمت خروج ارز و بازگشت نکردن مجدد ارز به وطن؟!
به قیمت حریص تر شدن؟!به قیمت فقیر تر شدن مردم؟
من این را قبول ندارم هر عملی باید عکس العملی داشته باشد.
من که چنین بازگشتی را از دید خود مشاهده نکردم به نظر من اگر 10 مسافر از ایران به سمت عراق و عربستان حرکت کنند بازگشت از انجا به ایران حدودا 3 نفر می باشد.
حال با این شرایط درست است ما چنین کاری را انجام دهیم؟!
حدیثی از یکی از امامان نقل شده است که مضمون ان این است از ان همه ادمی که در دور خانه خدا می گردنند و طواف می کنند تنها چند تن اندک حاجی واقعی وادم است و بقیه آنها حیواناتی بیش نیستند .
با این حال چرا ما که من خود شخصی از همین قبیل هستم می خواهم به این سفر بروم ایا این عمل من به دین و مذهب ،اقتصاد و... در ایران صدمه وارد نمی کند ؟
سوال دیگر آمادگی روحی برای این سفر در من است؟که ارزش معنوی آنرا درک کنم؟
در جامعه به این دلیل که نگاه افراد به شخصیت و کلمه (حاجی) تغییر کرده و دیگر ان درجه و ارج و والایی قدیم را ندارد و هر کسی به این درجه دست می یابد و در دید و نگاه مردم که اکثریت این حاجیها برای خودنمایی حاجی هستند به دین و مذهب با رفتار و کردار خود لطمه وارد می کنن تغییر کرده است..
به قسمت اقتصادی ان وارد نشوم بهتر است که همه دوستان می دانند که چه اتفاقی در این زمینه و بخش می افتد. خروج ارز های کلان از کشور.و ....
حال با این شرایط بهتر نیست من به مشهد بروم و مشهد را خوب بشناسم و با دید بازتر و درکی عمیق تر به سفرهای زیارتی خارجه بروم؟
که هم برای اماکن مذهبی کشور خود تبلیغ کرده و هم درکی عمیق تر نسبت به مکان ها و اماکن مذهبی خارج از کشور پیدا کنم. ودرک عمیق تری از آنها در من ایجاد شود؟
بحث من همین است که باید اول خود را اماده کنیم (خود سازی شخصی-بستر سازی اجتماعی) بعد انتظار داشته باشیم که توریست و گردشگران مذهبی به ایران بیایند.
وقتی به مشهد می رویم فقط به جای اینکه هر ساعت و دقیقه در حرم های زیبا و مجلل حرم امام رضا (ع) گشت بزنینم بهتر نیست قدری در رابطه با امام رضا (ع) و اهدافش و چگونگی به مشهد امدنش و سیر تحولات تاریخی قبل و بعد از حضور مبارک ایشان در مشهد را بدانیم. تا درک عمیق تری نسبت به دین و شخصیت امامان و امام رضا (ع) بدست آوریم.
به شخصه که اطلاعات کمی در این ضمینه دارم وتمایل کمی هم دارم و این به چه دلیل است و چرا؟
به نظر من دلیلش همان دید بدی است که همان اشخاص حاجی و افرادی شبیه به آن انها در من و هم سن و سالان من ایجاد کرده اند و باعث پدیده ای به نام دین گریزی جوانان شده اند.
این صحبت های من شاید ربط آنچنان که در ابتدا گفته شده را نگوید ولی عواملی است که درون صنعت گردشگری مذهبی را نشان می دهد که با توجه مسئولین و خودمان باید درست شود
برچسب ها :
صفحات
